In de Atlas van het beelddenken (blz. 20) beschrijf ik desoriëntatie als een gevolg van te veel, te snel van gezichtspunt wisselen. Dit treedt bij beelddenkers makkelijk op in onduidelijke situaties met te veel nieuwe prikkels. Dit is vooral een desoriëntatie voor de situatie waarin je verkeert. Je zou het ook emotionele desoriëntatie kunnen noemen. In deze blog ga ik nader in op een desoriëntatie in de ruimte.

Mijn eerste herkenbare ervaring was lang geleden en erg verwarrend. Ik sliep in een hotel. De kamers waren voorzien van verduisteringsgordijnen. Deze waren helemaal dicht. Toen ik midden in de nacht wakker werd, wist ik even (een fractie van een seconde) niet wat boven en onder was. Waar bevond ik mij in de ruimte? Het leek even of ik
zweefde. Erg eng. Sindsdien heb ik verduisteringsgordijnen nooit meer helemaal dicht gedaan. Er moet licht zijn, al is het maar schemerig. Duidelijk was dat ik mij in de ruimte oriënteer door te kijken naar vaste punten, muren bijvoorbeeld. Zonder iets te zien gaat het mis. Maar je kunt je ook oriënteren met je gevoel, zeggen anderen dan tegen mij. De zwaartekracht laat je weten wat onder en boven is.

Bij mij spelen gevoel en zicht beide een belangrijke rol. En uit alle coachgesprekken heb ik ervaren dat ik daarin niet de enige (extra) beelddenker ben. Maar zicht heeft duidelijk de overhand.

In februari had ik een bijzondere ervaring waarin ik dat verschil opeens aan den lijve ervaarde. En afgelopen week had ik weer zo’n ervaring, waarbij het verschil tussen kijken en voelen duidelijk werd. Tijd om dat eens nader te bespreken in een blog.

De eerste ervaring was in een vliegtuig. Met veel korting vloog ik in de businessclass terug van een vakantie op Curaçao. (Het lijkt een eeuwigheid geleden zo net voor de lock-down). In dit vliegtuig waren 3 rijen van twee stoelen, waarbij de buitenste rijen een beetje scheef naar het midden georiënteerd zijn. Zie foto.

Heel luxe om zo te vliegen en zeker als je ’s nachts vliegt. Dat was het geval terug van Curaçao. Ik ging liggen met mijn ogen dicht en werd echter heel onrustig. Dus maar meteen weer rechtop zitten. De gedachte dat ik wel in zo’n mooie stoel zat en toch niet liggend ging slapen was te erg. Dus maar weer liggen. Al liggend ging ik onderzoeken wat mij zo onrustig maakte. Het eerste was dat ik het gevoel had dat ik scheef lag. Ik wilde mijn benen alsmaar naar links bewegen. Weer even ogen open en half rechtop zitten, alle onrust was weg. Zittend met ogen open had ik dus geen problemen met oriënteren. Liggend met de ogen dicht echter wel. Dat moest aan de positionering van de stoelen liggen. Waarom zat ik niet in de middelste rij waar de stoelen recht staan, klaagde ik in stilte. Tot het besef bij mij doordrong dat ik scheef in het vliegtuig lag en dat de voorwaartse kracht niet in het verlengde van mij was maar dat die ergens aan mijn zijkant trok. Ik vloog scheef terug naar Amsterdam. Met dit besef ben ik gaan liggen en heerlijk in slaap gevallen.
De desoriëntatie die ontstond doordat mijn ogen wel zagen wat rechtuit is, maar mijn gevoel eerst iets anders zei, was opgeheven.

De tweede ervaring was minder intens, maar stapelde zich wel op deze vliegtuig ervaring. Bij mijn Pilates les stond ik op handen en voeten ( bijgaand een  foto ) en moest ik mijn hoofd laten hangen. Dat was erg vervelend. Ik wilde per se met mijn ogen een vast punt op de muur zien om zo niet het gevoel te krijgen dat je omvalt. Mijn lerares zij dat Pilates er ook voor is om in alle gevallen je vanuit je lichaam te kunnen oriënteren en niet alleen met je ogen (zicht). Dus voel gewoon waar je voeten zijn en dat je rug in zo’n positie het hoogste punt is en niet je hoofd.

Na enige oefening en veel omdenken (vooral dit) kon ik mij concentreren op het gevoel in mijn voeten en van daaruit mijn positie in de ruimte duidelijk krijgen. Mijn hoofd laten hangen lukt nog steeds niet helemaal. Ik ben nog aan het oefenen. Wat een verwarrend gedoe, dat zintuiglijk denken met meerdere sterke zintuigen. Maar door ook deze verwarring te ontwarren is er meer rust gekomen.

Misschien helpt deze overdenking ook sommige anderen.

oktober 2020