Op zoek naar informatie over het uitgeven van een boek kwam ik terecht op een schrijfdag, georganiseerd door A3 boeken. ’s Morgens geluisterd naar allerlei aspecten die spelen bij het uitgeven en ’s middags – nu ik er toch was- een van de vier schrijfworkshops bij gewoond. Het was een totaal andere wereld waar ik ik in terecht kwam die dag. Ongeveer honderd mensen ( 95% vrouw) die allemaal schrijven leuk vinden. Vol verbazing heb ik er naar gekeken. De associatie met fotoclubs ( een bekendere wereld voor mij) kwam in mij op. Deze mensen komen bij elkaar om heerlijk een dagje te schrijven . Velen van hen gan ook naar schrijfcafé’s om een avond te schrijven met elkaar. Schrijven zomaar voor de lol en niet omdat je iets op papier ( of computer) moet uitleggen aan anderen. ’s Middags heb ik mij dus overgegeven aan deze hobby van anderen. Best spannend. Na een stroef begin – met weerstand- gebeurde het haast onmogelijke. Mijn pen produceerde verrassende stukjes tekst. De opdracht was : beschrijf ijzige stilte en twee minuten later stond dit op papier:
Snijdende stilte
Toen viel hij stil..
Ik werd er heel ongemakkelijk van.
Had ik iets verkeerds gezegd?
Wat gaat er in hem om, dat zou ik willen weten.
Maar hij bleef maar voor zich uit kijken, heel wezenloos.
Hoe lang zou dit nog duren?
P.S.
Het schrijven van deze blog heeft me weer een leuke foto opdracht gegeven.
Ik wil immers bij elke blog een zelfgemaakte foto hebben
Geef een reactie