Het is al weer enkele weken geleden dat ik een workshop heb gegeven bij Educate2XL in Hilversum. De workshop was voor Leonardo docenten. Leuk en prima. Maar waar ik het even over wil hebben is de ruimte. Geen kale vergaderkamer maar midden in een open space was een ruimte afgezet met gekleurde vitrage. Ik vond het er geweldig. Het lijkt vreemd dat ik niet afgeleid werd door de medewerkers die achter de vitrage gewoon aan het werk waren en zelfs af en toe erbij kwamen zitten. Het simpele feit dat ik met de omgeving verbonden was, en toch ook weer mijn aandacht binnen de vitrage kon houden, was een heel bijzondere maar ook fijne ervaring. Thuis gekomen laat me zo iets niet los. Op de een of andere manier leidt leegte mij meer af dan drukte.
Het deed me denken aan de Roeper School in Birmingham USA waar ik in 2006 op bezoek was. De studieruimte had iets warms door z’n drukte. En toen zag ik de foto van mijn kantklos-werkplek thuis. Als je deze naast(onder) elkaar zet is het begrijpelijk dat ik me in Birmingham thuis voelde. Bij Educate2XL was het nog mooier omdat het veel opgeruimder was zonder dat het kaal of onpersoonlijk werd. Helaas bedacht ik me dit allemaal later en heb geen foto gemaakt.
Ik realiseer me dat niet iedereen in zulke ruimtes kan werken en blijf dan ook onderzoeken of dit iets te maken heeft met de context gevoeligheid van beelddenkers. Terwijl ik ook beelddenkers ken die juist niet in dergelijke ruimtes kunnen werken. Ligt dit aan het soort werk of aan het type beelddenker?? Voorop staat dat als je je ergens thuis voelt het werken beter gaat. In the Roeper school hadden ze dan ook Homerooms.
Geef een reactie