Donderdag zat ik voor de buis naar Maestro te kijken. Hier proberen enkele bekende Nederlanders een orkest te dirigeren. Al gauw blijkt dat hier meer voor nodig is dan alleen wat ritme zwaaien met een stokje. In aflevering 1 bleek Lenette van Dongen een natuurlijk talent te hebben voor het dirigeren. In aflevering 2 ging het zelfs nog beter, maar donderdag sloeg de druk toe.
Ze ging het nog beter doen, nam het geleerde ter harte en stond dus te denken hoe het moest op het moment dat ze het gewoon moest doen. Haar dirigeren ging helemaal verkeerd. Hulde trouwens aan het orkest dat niet zijn eigen gang gaat maar speelt wat de (amateur )dirigent aangeeft.
Columnbundel 3
Dan Tanja Jess. Zij dirigeerde heel technisch in het begin en leerde en leerde en was deze keer zo ver dat ze er emotie in kon leggen. Een prachtig optreden.
Voor mij is dit een mooi voorbeeld van hoe verschillend mensen kunnen leren en hoe lastig het is voor natuurtalenten als je eerste prestatie bovenverwachting goed gaat. Hopelijk heeft Lenette ambitie en doorzettingsvermogen genoeg om de volgende keer gewoon weer voluit te dirigeren vanuit haar natuurlijke aanleg aangevuld met enkele technische tips. Over dit onderwerp heb ik al eens eerder een column geschreven: “Verleid jezelf tot excellentie”. Deze staat in de laatste columnbundel.
Geef een reactie