Het is en blijft een bijzonder leerzaam project deze challenglish. Een ander opvallend punt is mijn gehaspel tussen Engels en Nederlands. Het hele project draait om het beter leren van de Engelse taal. …en wat doe ik. Ik blijf de teksten bij de foto’s in het Nederlands schrijven. De andere deelnemers doen het ‘gewoon’ in het Engels. Ik heb al veel eerder ervaren dat ik in Nederland in het Nederlands denk en dat ik in een Engelstalig land na twee, drie dagen in het Engels begin te denken. Op zich geen probleem die Nederlandse teksten…tot dag 6. Het woord dat we gaan uitbeelden is ‘’to equal’. Ik maak een rebus.  Nadat ik deze gepost heb zag ik opeens het probleem voor de lezer. Ik mix Nederlands en Engels door elkaar bedenk een rebus, natuurlijk in het Nederlands. Wel heel erg ingewikkeld voor de argeloze toeschouwer.


a stash of photo’s

Met al die Engelstalige bijschriften van andere deelnemers ging ik langzaam ook een beetje in het Engels denken. Bij mijn 9e foto was het zover Ik wilde over naar Engels. Om schrijffouten te voorkomen ( die Engelsen plaatsen overal en nergens een h tussen) heb ik de tekst eerst in Word met de taalcorrector gecorrigeerd. Trots op deze overwinning op mezelf wacht ik de commentaren af. Maar toen sloeg de schaamte toe… Fijntjes werd ik erop gewezen dat ik er een koei van een fout in staat. Ik had geschreven: “ I have a big stash of photo’s witch I use in my workshop”. Het moest natuurlijk which zijn. Twee woorden die iets totaal anders betekenen, maar die in mijn hoofd hetzelfde klinken. Ik begreep het meteen. Dit overkomt mij vaker. Engelse woorden lijken fonetisch op elkaar en de taalcorrector bied in zo’n geval geen uitkomst.

Van fouten leer je , maar soms schaam je je zo dat je het maar liever niet wil leren. Ik denk dat veel beelddenkers dit herkennen als het om schriftelijk communiceren gaat.