Dos cappucino for me, por favor!
Dit is een combinatie van talen die ik zomaar kan uitspreken op vakantie. Er gebeurt iets heel vreemds als ik koffie bestel in Zweden of Griekenland. In Duits- of Engelstalig gebied heb ik geen problemen met de taal.Spreekt men mij aan in een taal die ik machtig ben, trek ik als het ware het goede laatje open en antwoord ik in de juiste taal.Als men mij echter aanspreekt in een taal die ik niet beheers geef ik niet voor de zekerheid antwoord in het Engels, maar gaan de laatjes van alle talen tegelijk open.En daarbij zijn dan ook nog die laatjes die maar half gevuld zijn. Ik antwoord in een combinatie van woorden in diverse talen, waarvan ik soms maar een paar woorden ken. Herkent u dit?
Nederlands is mijn moedertaal. Duits is mijn tweede taal. Als jong meisje heb ik in Duitsland gewoond en ben daar enkele jaren naar school geweest.
Op school heb ik Engels en Frans geleerd en sindsdien zijn er op de diverse vakanties nog enkele woordjes Italiaans, Spaans, Portugees etc. bijgekomen. Er treedt bij mij dus een reactie op. Hoor ik Duits of Engels spreek ik Duits respectievelijk Engels. Hoor ik Zweeds, dan staakt alles of begin ik spontaan in een mengelmoes van talen terug te praten. Pas als er iemand eerst een paar woorden Engels tegen me spreekt vind ik het Engelse laatje. De oplossing is dus simpel. Voortaan vraag ik mijn reisgenoten om even een paar woorden Engels tegen mij te spreken en het probleem is opgelost.
Vreemde talen en beelddenkers.
Beelddenkers leren een taal door erin ondergedompeld te zijn. Horen, spreken, zien en ervaren horen bij elkaar. Langdurig verblijf in het buitenland zorgt dat je de taal gaat beheersen.
Laatst heb ik me zelfs in het Russisch ondergedompeld. Een taleninstituut gaf een demonstratie workshop Russisch en ik heb me (met veel moeite) laten overhalen om deze bij te wonen. Het instituut vermoedde namelijk dat de wijze van lesgeven beelddenkers zou aanspreken en dit wilden zij graag eens uit proberen op mij.
En inderdaad het was –in ieder geval voor mij- een erg aansprekende vorm van taalles. Ik werd op aangename wijze ondergedompeld . Wat was het geval: op grote vellen papier stond een 15 tal woorden in het Russisch met daaronder, in een andere kleur, de Nederlandse betekenis. De docente maakte kleine toneelstukjes met de woorden, terwijl ze de woorden uitsprak. Wij – deelnemers- moesten woorden na zeggen en later aan vullen. Ik hoorde de uitspraak, ik zag de betekenis op papier terwijl de docente in haar toneelspel alles in een begrijpelijke context plaatste.
Taal is in het algemeen niet mijn sterkste kant. Ik ben om zomaar te zeggen, beter met getallen en cijfers. In het Engels of Duits red ik mij ondertussen redelijk. Schrijven in die talen is iets heel anders (en daar heb ik het nu niet over). Na de workshop Russisch heb ik het vermoeden dat ik wellicht een derde vreemde taal goed zou kunnen leren op voorwaarde dat ik er lang in ondergedompeld word. Volgens mij is het kunnen scheiden van en schakelen tussen talen een groter probleem bij taal- zwakke mensen dan het leren van een taal.
Het is erg afhankelijk van je talent of je als beelddenker deze problematiek herkent. Er zijn beelddenkers die minder of geen moeite hebben met het scheiden van talen. Maar ook voor hen is het onderdompelen dé manier om een taal te leren.
Mechel
November 2009